De biologische boerenblog.
Onze vrouwelijke geiten, ook wel sikken genaamd, logeren nu al een tijdje op de kinderboerderij van SEIN. We zijn heel blij dat dit mogelijk is, want daardoor hebben wij de mogelijkheid om onze verrijdbare stal op te knappen.
Op de kinderboerderij is het nachtverblijf niet aangrenzend aan de wei waar de sikken overdag lopen. Dus bij droog weer gaan de dames ’s morgens naar de wei en ’s avonds gaan zij weer terug.
Geiten leren snel
Het was even wennen voor zowel de boeren als voor de geiten, maar ondertussen hebben we een redelijk goede routine ontwikkeld.
’s Morgens is dat niet heel ingewikkeld, want de dames weten heel goed dat de deur van hun hok pas opengaat als de boer voer in hun voerbak heeft gedaan. Als de deur dan open gaat gaan de dames in de sprint naar de wei en dan doen zich heerlijk tegoed aan hun ontbijt.
’s Middags is het wat ingewikkelder, omdat dan onze Elske19 gemolken moet worden en dus niet direct terug moet naar de stal, maar zij moet dan via de ‘melkstand’. De eerste dagen, probeerden we haar dan te pakken te krijgen en haar in haar eentje uit de wei te halen. Dat had ze al snel door en ze tilde het kat-en-muis-spel naar een hoger level (tot boer-en-geit-spel). Dus dan maar de hele groep naar het nachthok lokken met voer en tijdens het eten daar konden we dan Elske19 wel makkelijk te pakken krijgen, want ze had meer aandacht voor het eten dan voor de boer.
Haak je aan?
Tijdens het melken krijgt Elske19 haar eigen bak met voer, dus weer een paar dagen later, had ze door dat het veel handiger voor haar is om gelijk die kant op te gaan. U merkt het al… geiten leren snel!
Afgelopen dinsdag verbaasde het me daarom dat Elske zo lang in de wei bleef staan. Zelfs toen de andere 8 dames al vertrokken waren naar het nachthok, bleef Elske staan. Dus hoogste tijd om polshoogte te gaan nemen. En wat bleek… onze dame had zichzelf vastgezet aan het hek. De geiten hebben namelijk allemaal een ketting om hun nek, die vast zit met een karabijnhaak. De karabijnhaak, was nu dus ook aan het hek vastgeklikt. Met wat manoeuvreren was de haak echter ook weer goed los te krijgen en kon Elske alsnog op weg naar haar plek op de melkstand, waar ze weer vastgemaakt kon worden.
Het plekje vindt ze dus al vanzelf, wie weet zet ze zichzelf in de toekomst ook wel zelf vast in de melkstand!