Dit is een deelpagina van
de Wickevoorter Stadsboeren.

Klik hier om naar de volledige site te gaan.

Lammertijd – we zijn er bij

Daar zit je dan met je goede gedrag. Vrijdagavond 21.30 uur in een schaars verlichte veewagen op een stukje weiland omringd door 5 geiten. Eén van die geiten staat in een geïmproviseerd hokje en maakt af en toe jammerende geluiden. Daarom zit ik daar. Ik was even het vroege avondrondje aan het doen om te kijken of er al iets in beweging komt bij onze drachtige geiten. Gisteren heb ik de eerste twee gezonde lammeren (Aagje en Abel) gevonden in de stal. Geheel natuurlijk door moeder op de wereld gezet. Op zich mogen ze van mij allemaal zo komen, maar voor mij gevoel van zekerheid en mijn drang naar controle maken dat ik er liever bij ben als de geiten gaan aflammeren. En deze vrijdagavond is dat zo en ben ik van bijna de eerste wee totdat de placenta naar buiten is aanwezig.

Als relatief onervaren geitenhouder vraag ik me bij elke beweging en elk geluid af wat er is en of het wel goed gaat. Maar ik heb wel geleerd dat we geneigd zijn te snel in te grijpen. Dus ik probeer me te beheersen en vlij me neer in het stro in het achterste hoekje van de wagen. Even later komt Ada erbij en samen wachten we op de dingen die komen gaan. We hebben de hele dag in windkracht 6 op het land gewerkt om omheining te plaatsen en kunnen eigenlijk nauwelijks nog op onze benen staan. Zo zittend in die warme wagen met voorlopig niets te doen, behalve afwachten is de grootste uitdaging om wakker te blijven. Stel je nu toch eens voor dat je door de aflammering heen slaapt!

Maar Luna, de geit in kwestie, houdt ons wel wakker door haar continue zoeken naar een prettigere houding en haar regelmatige gekreun. En dan ineens wordt er actie gevraagd: daar komt de vruchtblaas naar buiten en jawel, we zien een pootje, een neus en… even goed kijken aan de andere kant, Ja, nog een pootje. Het lam ligt goed. Nogmaals onszelf beheersen. Dit kan Luna zelf. Toch? Jawel, hoor. Twee keer persen later ligt er een lam. Ada haalt het vlies rond de mond weg, zodat het jonge beest kan ademen en wij halen ook opgelucht adem: het doet het! We leggen het lam voor de moeder neer, zodat zij het kan schoonlikken.

Luna en Acacia

En dan wachten we af. Niet heel lang, want daar komt al de tweede. En ook dit gaat zonder problemen. Dan gaan we ons weer richten op de toediening van de juiste (homeopatische) medicijnen, we zorgen voor voldoende schoon stro voor moeder en kinderen, lekker lauw water om te drinken voor de moeder en natuurlijk voldoende eten. Als de placenta ook naar buiten is gekomen, kunnen wij afronden. De andere geiten om ons heen hebben de geboorte van Acacia en Adinda rustig gadegeslagen. Tegen middernacht zoeken we ons bed op. Even lekker slapen, want om 6.30 de volgende ochtend beginnen we weer aan de volgende ronde, melken, voeren, etc.

Moe maar voldaan. Dat past hier heel goed. Want wat is het immens mooi om getuige te zijn van de eerste ademteug van zo’n lam en haar eerste stapjes te zien en de liefde van moeder voor haar kroost. Wij voelen ons bevoorrechte mensen dat we dit mogen beleven.